وسوسه ..!!!

سالهاست که تنهایی ام را
بر وزن گل می سرایم
و به پرواز پرستوها دل خوش کرده ام
که شاید روزی
از آن سوی افق باز آیی!!
می دانم دوست داشتنت گناه بود
مثل وسوسه سیب و گندم
اما ببخش مرا به ستاره ای
که راه شیری اش را گم کرده بود
و باران دیر هنگامی
که خواب مانده بود